ความหมายของพระปริตร

พระปริตร คือเครื่องคุ้มครองปกป้องไม่ให้เกิดอุปสรรคอันตราย ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงประทานให้แก่พระภิกษุสงฆ์สาวกทั้งหลาย เพื่อคุ้มครองป้องกันอันตรายจากภายนอก เช่น อัคคีภัย แผ่นดินไหว สึนามิ และป้องกันอันตรายภายใน คือ โรคภัยไข้เจ็บ เป็นต้น

          การนับถือพระปริตรเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์มีมาแต่ก่อนพุทธกาล และมีกล่าวไว้เป็นหลักฐานตั้งแต่สมัยเกิดทุพภิกขภัยและโรคระบาดขึ้นในลังกา    ซึ่งภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ร่วมกัน สวดรัตนสูตร ช่วยให้ฝนใหญ่เทลงมา แล้วทุพภิกขภัยและโรคระบาดก็หายไป จึงอาจเป็นได้ว่า พระเถระในชมพูทวีป และพระเถระชาวลังกาเลือกคัดพระสูตร พระคาถา และพระพุทธวจนะต่างๆ มารวมเพื่อใช้บริกรรมหรือภาวนา สำหรับคุ้มครองป้องกันรักษาตัว ส่วนในประเทศไทยนั้น สันนิษฐานว่า คัมภีร์พระปริตรหรือเจ็ดตำนาณและสิบสองตำนาณนั้น ไทยเราคงจะได้รับมาพร้อมกับรับพระพุทธศาสนา  โดยเฉพาะเมื่อรับพระพุทธศาสนาแบบหินยานลัทธิลังกาวงศ์ เชื่อกันว่าพระปริตรเป็นโอสถวิเศษที่มีสรรพคุณชะงัด

พระปริตรจะมีอานุภาพมากด้วยการสวดและบริกรรม คือ การเปล่งเสียงโดยสัตยาธิษฐาน และฟังด้วยความเลื่อมใส เพราะเท่ากับเป็นการนำเอาอานุภาพและพระพุทธคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นำเอาสัจจะของพระธรรม และ พระเมตตากรุณาของพระอริยสงฆ์ทั้งปวงให้มาปรากฏแก่ใจ และให้กำลังใจแก่เราด้วย เมื่อดวงใจประกอบด้วยพระพุทธคุณและสัจธรรม ทั้งมีความเมตตากรุณาแผ่ออกไปกว้างขวางโดยไม่มีขอบเขตเช่นนั้น ก็ย่อมจะทรงอานุภาพสามารถเปลี่ยนใจศัตรูให้กลับกลายเป็นมิตร หรือให้หมดอำนาจไม่อาจทำอันตรายได้ ก่อให้เกิดความปลอดภัย